Leven voorbij de verhalen; wanneer je de waarheid ziet

Degenen die De Hagetisse’s Intuïtieboek lazen – of deze eerdere blog – weten het al: de Waarheid bestaat niet. Of eigenlijk moet ik schrijven: bestaat wel, maar is voor ons mensen over het algemeen niet te bevatten. Wat wij tot waarheid bombarderen zijn verhalen. Hoe meer mensen een verhaal als waarheid beschouwen, hoe minder het ter discussie staat. Hoe minder mensen een verhaal als waarheid beschouwen, hoe meer dit ter discussie staat. De onderverdeling fictie en non-fictie bestaat alleen bij gratie van de beoordeling van mensen. Eigenlijk is alles fictie. Non-fictie is als waarheid geaccepteerde fictie.

Met het verdwijnen van de verhalen verdwijn jij zoals je jezelf kent

Wanneer je je dit écht realiseert, heeft dat grote gevolgen. Ik bedoel dan niet wanneer je het concept begrijpt, maar wanneer je je echt ten diepste realiseert dat alles wat wij als mensen denken te weten verzonnen is. Dat alles waar wij onze manier van leven op baseren fictie is. Alles wordt dan anders. Landen houden op met bestaan, instituten houden op met bestaan, tradities houden op met bestaan. Jijzelf houdt op met bestaan. Immers, je bestaat zelf ook uit allerlei verhalen, grote en kleine. Alle verzinsels vallen stukje bij beetje weg. Eerst die over de wereld om je heen en dan die over jezelf. Er blijft gewoonweg niets van over.

Hoe functioneer je dan nog? De verhalen spelen immers ook een rol in ons leven. Ze zorgen ervoor dat we het met z’n allen een beetje met elkaar eens zijn, tenminste, dat is de bedoeling. Gezien de staat van de wereld lukt dat blijkbaar niet zo heel goed. Al die verhalen over jezelf, wie je zou zijn, waar je voor staat, die zorgen er ook voor dat je een soort van plaats in het geheel hebt. Wie ben je wanneer dat alles weggevallen is? Wanneer je alles ziet voor wat het is?

Wanneer je eenmaal verhalen doorziet, is er geen stoppen aan

Nee, ik ga niet proberen in een blog uit te leggen hoe dat eruitziet. Uiteindelijk valt het sowieso alleen te ervaren en kan taal het slechts benaderen. Het proces er naartoe is natuurlijk best spannend. Vanaf het moment dat het ging dagen dat ik het ene na het andere verhaal aan het afpellen was en dat dit pas zou stoppen wanneer er niets meer over was, vroeg ik me af: en wat dan? Ben ik dan onverschillig naar alles toe? Verander ik in een of ander koud kreng? Of wordt alles om me heen juist te onzinnig om te verdragen? Eindig ik knettertje gek? Stoppen is echter geen optie; wanneer je het eenmaal ziet, kun je het niet níét meer zien.

In mijn beleving wordt het leven vooral een stuk rustiger. Zonder de verhalen ziet veel er vooral absurd uit. Je bekijkt de wereld met de blik van een buitenstaander. Om een voorbeeld te geven: ik zit nu achter m’n tafel en zie rijen voertuigen voorbijschieten – we wonen momenteel aan een drukbereden doorgaande weg – onderweg naar weet ik waar. Ingeblikte mensen die met hoge snelheid op weg zijn naar weet ik waar, de hele dag, elke dag weer. Ik voel me vaak een … hoe zal ik het noemen … soort van antropoloog plus.

De korte versie? Liefde, leven … en het zal wel

Het is trouwens niet zo dat ik geen verhalen meer heb, zowel over mezelf als over de wereld. Ik ben me er echter bewust van dat het verhalen zijn. Ik heb eerst alles afgelegd om vervolgens te kiezen wat mijn verhalen zijn. I picked my poison, om het maar eens in een andere taal te zeggen. Omdat ik me te allen tijde realiseer dat ook mijn verhaal maar fictie is, ben ik er niet aan gehecht. Die realisatie alleen al maakt me waarschijnlijk een stuk beter te pruimen dan sommige mensen.

Wat ik er verder over kwijt wil – en hier loop ik het gevaar zweverig gevonden te worden, maar dat kan me toch niets schelen – is dat ik vooral zonder oordeel ervaar. En dat het me niets doet om die oordeelloosheid niet terug te krijgen. Het zal wel. En als er iets is dat het me gebracht heeft, is het wel het onwijs sterke gevoel levend te zijn. Ik voel me zó levend! Ik kan het niet goed uitleggen, maar het voelt enorm … lekker. Kortom: het is even werken, maar dan heb je ook wat 😉