Wauw, dat was best een achtbaan, de afgelopen Joeltijd en nog een tijdje daarachteraan.
Kort nadat ik jullie had gevraagd over jullie ideale woonplek (met dank voor de vele inspirerende reacties!) werd ik flink ziek. Daarnaast ging mijn allerliefste maatje, Chelik, snel achteruit. Hij was al een oude man, maar toch… ik ben geen moment van zijn zijde geweken en heb alles geprobeerd om hem te helpen. Ook op het laatst, toen het helpen bestond uit het er continu zijn voor hem zodat zijn overgang zo vredig mogelijk was.
Ondertussen voel ik me wel beter, alhoewel ik nog steeds best moe ben. Daar geef ik gewoon aan toe, net als aan andere dingen die spelen. Ik heb door de jaren geleerd dat het in lastige tijden voor mij goed werkt om tot stilstand te komen. Om wat er blijkbaar moet zijn zonder tegenstribbelen er te laten zijn.
Dat wil trouwens niet zeggen dat ik niets doe. Ik schrijf, lees en wandel veel. Ik handel de nodige lopende zaken af. Ik breng tijd door met mijn gezinsleden, maar ook veel tijd alleen. Gewoon zitten of liggen of staren. Ik doe alleen niets dat grote gevolgen kan hebben. Daar is het nu niet het moment voor. Die tijd komt vanzelf weer en ik voel vanzelf wanneer dat is.
Wat helpt jou door de moeilijkere tijden heen?
