De grenzen van taal of hoe je tot de kern kunt komen zonder teveel nadenken

Als iemand die tekst gebruikt om haar boodschap over te brengen, voel ik de ironie als ik je vertel dat taal beperkt is. Er is echter geen ontkomen aan: taal heeft duidelijk grenzen. Ik voel het elke keer als ik iets probeer te beschrijven waarvan ik van binnen voel dat het ‘de waarheid’ is. Ik merkte het toen ik de blogs over het lot, wyrd, schreef (die ik gedurende de komende weken zal posten). In mijn gedachten raak ik aan hoe het werkt, maar woorden zijn onvoldoende geschikt om de ervaring over te brengen.

Ik vind het juist daarom belangrijk om hier een heel blog aan te wijden, omdat ik zie hoeveel waarde er in de wereld aan woorden gehecht wordt. Dit leidt soms tot onwenselijke situaties. Juist bij het soort werk dat ik doe – waarbij een sterk ontwikkelde intuïtie en het gebruik van al je zintuigen essentieel is – is het belangrijk om duidelijk te maken dat er een limiet is aan wat we in woorden kunnen vatten.

We kunnen niet rationeel overbrengen wat we intuïtief begrijpen

Ik weet dat ik niet de enige schrijver ben die dit probleem heeft. Elke filosoof en theoloog zal het bevestigen: hoe intelligent we ook (denken te) zijn, het ontbreekt ons de middelen om rationeel over te brengen wat we intuïtief kunnen begrijpen. We kunnen de ware aard van de wereld ‘zien’, maar zodra we het in taal proberen vast te leggen, ontsnapt het ons.

Neem bijvoorbeeld een man als Eckhart Tolle. Hij heeft een waardevolle boodschap. Maar zijn pogingen om zijn visie op wat er echt toe doet te vertalen in een universeel begrijpelijke theorie mislukken. De één kan iets met hoe hij schrijft en spreekt en de ander niet. En hij is niet de enige die dit overkomt. Wij als samenleving hebben taal ontzettend veel macht gegeven, terwijl woorden onmachtig zijn als we de essentie van de werkelijkheid willen vatten.

Ik geloof in sprookjes

Dit is mijn grootste frustratie en tegelijkertijd mijn belangrijkste boodschap. Wantrouw een ieder die je vertelt dat ze weten hoe de dingen werken en dat ze je precies zullen vertellen hoe. Woorden kunnen alleen de uiterste grenzen van de waarheid raken. Dat is de hele reden waarom sprookjes, mythen, legendes en andere verhalen altijd waardevol zijn geweest voor ons spirituele leven. Ze pretenderen niet de ultieme waarheid te vertellen, maar ze gebruiken wel een vocabulaire van symboliek die tot onze innerlijke wijsheid spreekt en ons zo dicht mogelijk bij hoe de dingen werkelijk zijn, brengt. Maar op het moment dat wij mensen er een letterlijke waarheid aan willen vastpinnen, loopt het allemaal in de war.

We proberen een onvolmaakt gereedschap te gebruiken om perfectie uit te leggen. Ik zeg niet dat er geen filosofen en wijzen zijn die niet slechts, met de beste bedoelingen, proberen ons een glimp op te laten vangen van het leven, het universum en alles. Maar als iemand me vertelt dat hij of zij de waarheid kent, de hele waarheid en niets dan de waarheid, die ze mij zullen dicteren… nou, dat is genoeg om mijn haren overeind te laten staan.

Taalgrenzen en spiritualiteit: geen ideale combinatie

De boeken die bij de grootste religies in de wereld horen zijn voorbeelden van dit proces. Laten we aannemen dat de hoofdpersonen van deze boeken erin geslaagd zijn de diepste kennis in zichzelf te ontwaken. En laten we aannemen dat iemand erin geslaagd was die diepste kennis in woorden te vangen in een boek. Als dat het geval zou zijn en het zou De Waarheid zijn, dan zou elk van deze boeken de spirituele waarheid moeten onthullen, toch? Alleen doen ze dat dus niet. Het feit dat niet alleen tussen religies, maar zelfs binnen religies ontelbare bewegingen en interpretaties zijn ontstaan ​​en dat ze het nergens over eens lijken te zijn, zou je genoeg moeten zeggen. Ik hoef niet eens te wijzen op al het bloed dat is vergoten in de naam van deze religies om mijn punt duidelijk te maken.

Wetenschap: de illusie van objectiviteit

Wetenschap is, ironisch genoeg, het vakgebied waar de grenzen van de taal het meest in de weg zitten. Het beweert de enige waarheid te vertellen en te weten door te meten. Helaas zijn droge meetbare feiten zo dicht bij de waarheid als ze ooit zullen komen. Zonder interpretatie van deze feiten hebben we er nog steeds weinig aan. En ja, op het moment dat men feiten tot een theorie probeert te kneden, loopt zelfs de wetenschapper tegen de grenzen van de taal aan. Voeg daar nog aan toe dat elke wetenschapper beïnvloed wordt door zijn eigen vooringenomenheid – iets dat niet kan worden geholpen, aangezien we maar een mens zijn – en je zult begrijpen hoe het mogelijk is dat je studies voor en tegen praktisch elke thesis kunt vinden.

En toch vertelt deze groep aardbewoners ons al een flinke tijd dat zij de enigen zijn die toegang hebben tot de Waarheid. Het verklaart wel waarom ons autonome spirituele leven en gevoel van verbondenheid met het grotere geheel dat de aarde is verloren lijken te gaan. Er is ons verteld dat we die waarheid zelf niet kunnen bereiken. Wetenschap is de nieuwe religie en het heeft ons geen goed gedaan. De schade die de monotheïstische religie heeft toegebracht, is ondraaglijk vergroot door de illusie van suprematie die onze moderne tijd ons heeft gegeven.

Dus hoe kom je tot de kern?

Maar als je de kern van het universum niet kunt bereiken door naar een ‘expert’ te luisteren en je kunt er niet zomaar een boek over kunt lezen, hoe kom je daar dan? Welnu, hoewel de mysteries van het leven niet in exacte woorden kunnen worden samengevat, wil dat nog niet zeggen dat je ze helemaal niet kunt bereiken. Ik noemde al sprookjes – vooral de oudere, voorchristelijke. Door veel sprookjes, mythen en legendes te lezen, kun je beginnen met het wakker worden van je innerlijke weten. Probeer er niet over na te denken, maar lees ze gewoon, leg ze weg en laat ze hun eigen weg vinden naar je onderbewustzijn. Het punt is: je weet al heel veel, het zit gewoon heel diep van binnen verborgen.

Lees en kijk zonder te proberen het te begrijpen

Lees filosofische teksten die je zonder duidelijke reden aanspreken. Bestudeer ze niet en probeer ze niet als jouw waarheid op te nemen. Neem ze gewoon voor wat ze zijn, een glimp van de verborgen wereld. Schrijf woorden die je opmerkt of die naar je toe komen op in een notitieboekje, zonder te proberen te begrijpen waarom ze naar je toe kwamen. Begin aandacht te schenken aan je dromen. Er zijn nog veel meer tips te geven en ik zal hier waarschijnlijk op een gegeven moment op terugkomen. Voorlopig lijkt me dit echter genoeg om mee te beginnen.