Goede voornemens voor het nieuwe jaar

Ik heb er genoeg voorbij zien komen zo rond de jaarwisseling: goede voornemens voor het nieuwe jaar. Tegen de tijd dat de eerste tekenen van de lente zich aankondigen,  blijken ze vaak alweer achterhaald te zijn. En dat is jammer, want veel goede voornemens zijn precies dat, goed. Ze gaan vaak over dingen veranderen waarvan mensen weten dat het nodig is. Zoals meer bewegen, beter eten, mediteren, dat soort dingen.

Wat mij betreft is het uitermate logisch dat goede voornemens die op 1 januari ingaan vaak een kort leven beschoren zijn. In die tijd van het jaar zitten we nog volop in onze winterslaap. We nemen rust in de donkerste tijd van het jaar zodat we, wanneer het licht weer terugkomt, weer aan het werk kunnen. Althans, dat is waar we voor gemaakt zijn. In onze huidige maatschappij is ons natuurlijke ritme over het algemeen ver te zoeken. Dan heb ik het niet alleen over het kunstmatige dagritme dat velen van ons aanhouden. Die kunnen we ook het beste loslaten. Maar in dit blog heb ik het over het iets groters: de golfbeweging van activiteit die we van nature door het jaar heen ervaren is verdwenen.

Onze natuurlijke cycli

Alles op aarde doorloopt cycli in een allerlei ordes van grootte. Wij mensen hebben bijvoorbeeld te maken met de cyclus van ons leven, van het jaar en van de dag. Vrouwen hebben met nog een cyclus te maken, die van hun menstruele cyclus. Elke cyclus gaat vanuit een nulmoment via een opbouwende fase naar onze optimale toestand en via een afbouwende fase weer terug naar het nulmoment.

In het leven als geheel zien we dat terug als het nulpunt van geboorte waarna we groeien tot we in de kracht van ons leven zijn. Na die piek beginnen langzaam maar zeker de jaren te wegen, tot we in onze nadagen terechtkomen die uiteindelijk eindigen in het nulpunt van de dood. Gedurende het jaar zien we een soortgelijke cirkel ontstaan. Na de winter komt langzaamaan alles tot leven. Alles groeit en bloeit en komt tot een hoogtepunt in de zomer. Na de zomer gaat de natuur langzaam maar zeker in ruste tot de doodse stilte van de winter aanvangt.

Zaaien in de winter? Of toch liever in de lente?

Als ik je vraag wanneer het een goede tijd is om te zaaien, zodat je daar later de vruchten van kunt plukken, denk ik niet dat je ‘in de winter’ zal zeggen. Zelfs in de huidige tijd waarin de meesten van ons ver van de natuur verwijderd zijn, is nog steeds het besef dat je op z’n vroegst gaat zaaien als de lente zich voorzichtig aankondigt. Zo bezien is het eigenlijk wel heel vreemd dat we het wel normaal vinden om op 1 januari vol aan de bak te gaan met goede voornemens. Wij mensen zijn met al onze technologie nog steeds onderworpen aan de ritmes van de natuur. In de winter horen we daarom in ruste te zijn.

Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik voel de lente al lekker aankomen. Het resultaat is dat de energie begint te borrelen. In de winter is mijn energieniveau een stuk lager en daar geef ik gewoon lekker aan toe. Ik hang lekker rond, lees veel met een lekkere kop thee naast me en neem in z’n algemeenheid tijd voor mezelf. Het ding is namelijk dat je voor verandering energie nodig hebt. De winter is daarom wel de slechtste tijd van het jaar om grote projecten aan te gaan. Die kunnen het beste wachten tot de lente of misschien zelfs de zomer.

Gelukkig is een goed voornemen onbeperkt houdbaar

Misschien had jij een goed voornemen waaraan je op 1 januari begonnen bent. Misschien is het je gelukt om vol te houden, maar misschien – en dat is waarschijnlijker – ook niet. Dat voornemen had je niet voor niets. Het was in ieder geval belangrijk genoeg om op een sociaal significante datum verandering te willen bewerkstelligen. Niet gevreesd. Niets is verloren. Je kunt het nu, of misschien wel meer naar de zomer, alsnog in gang zetten. Het is niet zo dat je je iets slechts eenmalig kunt voornemen. Wees lief voor jezelf en doe het gewoon alsnog op een moment dat jouw natuurlijke ritme meewerkt. Succes!