Hypocrisie in de media over geneeskunde
Je hebt ze misschien wel gezien, de berichten in de media over gevaarlijke kruiden. Mijn broek zakte er eerlijk gezegd behoorlijk van af. Niet zozeer vanwege het feit dat er voor het gebruik van kruidenmiddelen gewaarschuwd werd, maar wel vanwege de tendentieuze manier waarop dat gebeurde. Ik ben de eerste om je te vertellen dat het gebruik van sommige planten risico’s met zich kan meebrengen en dat je je daarom altijd grondig moet laten informeren door iemand die ter zake kundig is. Voorkomen is beter dan genezen. Dat wil overigens niet zeggen dat het RIVM niet wat kort door de bocht was in haar conclusie. Maar wat mij vooral zo irriteert, is dat er bijna geen medicijn te vinden is in de reguliere geneeskunde dat geen bijwerkingen heeft en dat die zonder enige aarzeling dagelijks voorgeschreven worden. En toch zie je daar zelden berichten over. Dat noem ik nog eens hypocriet.
Veel planten kunnen in de geadviseerde doseringen zonder noemenswaardige bijwerkingen gebruikt worden. Dat is meer dan je van de meeste medicijnen kunt zeggen. Zelfs een middel dat we zo gewoon zijn gaan vinden als paracetamol kan bijwerkingen geven. Hordes vrouwen gebruiken de anticonceptiepil waarvan de gevaren niet mals zijn. Langdurig gebruik van corticosteroïden is aan de orde van de dag terwijl dat ronduit rottige bijwerkingen kan geven tot aan ernstige schade aan organen en systemen toe. En toch weten veel mensen die deze medicijnen jaren achtereen voorgeschreven krijgen dit niet.
Hypocrisie door het niet verslaan van medische missers
Dat is niet de enige hypocrisie die blijkt uit de berichtgeving. In de artikelen werd ook die ene dame weer naar voren geschoven die veroordeeld is voor doodslag omdat er een door haar behandelde persoon om het leven kwam. Natuurlijk is zoiets vreselijk en hopelijk blijft dit zo uitzonderlijk als het is. Want ik kan je verzekeren dat elke dood die vermoedelijk met natuurgeneeskundige behandelingen te maken heeft breed uitgemeten wordt in de media. En dat je het dus zo weinig hoort, zegt vooral dat het niet vaak gebeurt. In tegenstelling tot medische missers.
Je hoort vrijwel nooit iets over doden die vallen door fouten van reguliere geneeskundigen. Dat gebeurt eigenlijk alleen als er opzet vermoed wordt. En toch kom het ontzettend vaak voor dat mensen door medisch handelen overlijden. Zo ook mijn schoonmoeder. Zij overleed vorig jaar in het ziekenhuis door een medische fout. Een fout die erkend werd, maar nooit in een nieuwsbericht verscheen. En sindsdien heb ik meerdere mensen persoonlijk gesproken die op een dergelijke manier een geliefde verloren. Over de dood van geen van deze mensen werd bericht. Er lijkt een taboe te liggen op het schrijven over dit soort gebeurtenissen.
Misschien denk je nu dat het wel mee zal vallen met die medische missers en dat we er daarom zo weinig over horen. Maar niets is minder waar. In 2018 kreeg de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd meer dan 11.000 meldingen binnen. Dit betrof natuurlijk niet allemaal sterfgevallen, maar wel medische calamiteitsmeldingen. 220 mensen werden ontslagen ten gevolge van de melding. Nog veel meer mensen ervaren dat ze een medische fout hebben meegemaakt. Volgens Slachtofferhulp gaven in 2020 220.000 mensen aan slachtoffer te zijn geweest van een medisch incident in dat jaar.
Deze hypocrisie is niet in het belang van patiënten
Ik vind deze hypocrisie in berichtgeving kwalijk. Doordat er in deze twee takken van gezondheidszorg met twee maten gemeten wordt, wordt de gemiddelde mensen goede voorlichting onthouden. Mensen wordt de regie over hun eigen gezondheid ontnomen omdat er angst gezaaid wordt over behandelmogelijkheden die vaak zachter en veiliger werken en erger kunnen voorkomen. Dit laatste durf ik te beweren, omdat voor de meeste natuurgeneeskundige preventie en voorlichting over een gezonde leefstijl een onlosmakelijk deel van hun werk is. Dat is meer dan van de reguliere geneeskunde gezegd kan worden. Ondanks toenemende aandacht voor preventie is dit nog steeds verre van gemeengoed. De reguliere geneeskunde is nog steeds vooral bezig met symptoombestrijding en achteraf ingrijpen op aandoeningen die veelal voorkomen hadden kunnen worden.
En nee, ik ben niet zo iemand die reguliere geneeskunde afwijst. Die heeft ons veel gebracht en gezorgd dat acute aandoeningen die een eeuw geleden dodelijk waren geweest, dit nu niet meer hoeven te zijn. Maar tegelijkertijd heeft de moderne geneeskunde veel verloren door de kennis van natuurgeneeskundigen af te serveren als kwalijke kwakzalverij. Ik ben een voorvechter van het combineren van krachten om mens en dier zo het beste te kunnen helpen. En dat begint met elkaar serieus nemen en eerlijke berichtgeving over beiden.
