Over (op)offeren: balans tussen geven en nemen in de magische praktijk

Ik krijg regelmatig vragen over offers en (op)offeren in mijn magische praktijk. De meeste vragen lijken te gaan over offers van de meer buitensporige soort. Ik snap dat wel. Het houdt rechtstreeks verband met het idee dat magie altijd verbonden is met religie. In werkelijkheid is dat echter niet het geval. Sommige magiebeoefenaars volgen een religie, maar er zijn er genoeg die dat niet doen. Ik behoor tot de laatste categorie.

Ik denk dat we praktisch allemaal wel iets kunnen met het idee dat je iets moet doen om iets of ergens te bereiken. Meestal hangt af van het doel hoeveel moeite het kost. Hoe ingewikkelder je doel, hoe meer je moet investeren. De energie en moeite die het kost om je doel te bereiken, is ook een vorm van opoffering. Dit is altijd zo geweest. Zelfs bij het ontstaan van de mensheid wisten we dat, als we niet zouden gaan jagen en verzamelen, we uiteindelijk zouden sterven. En in ruil voor wat we namen voedden we de aarde en haar bewoners wanneer we het loodje legden.

Grootse doelen vragen om grootse offers

Religie gaat een stapje verder met dit hele offergebeuren. Onze menselijke verbeeldingskracht stelde ons in staat om verhalen te bedenken die het leven beheersbaar lieten lijken. Een deel van deze verhalen betroffen dingen die we moesten doen om goden tevreden te stellen en ervoor te zorgen dat ze voor ons werkten in plaats van tegen ons. In de loop van de tijd hebben we theorieën ontwikkeld om de schijnbare willekeur van dit alles voorspelbaarder te maken en zelfs tot een bevredigend einde te leiden.

Deze theorieën gingen over ongrijpbaardere maar oh zo waardevolle doelen die meer vereisten dan een balans tussen geven en nemen. Voortbordurend op de wetenschap dat alles een balans in geven en nemen vraagt, bedachten we dat dat soort grootse doelen vast om grootse offers zouden vragen. Een voorbeeld hiervan is mensenoffers.

Van letterlijke mensenoffers naar figuurlijke mensenoffers

Tegenwoordig worden mensenoffers in de letterlijke zin van het woord afgekeurd, maar veel religies vragen om een andere vorm van mensenoffers. Vaak wordt van hun volgelingen verlangd dat ze belangrijke delen van wat hen menselijk maakt offeren om de god (en) door die delen uit hun leven te bannen.

Zoals gezegd ben ikzelf geen aanhanger van een religie of andersoortig dogmatisch geloofssysteem. Mijn band is niet met een godheid maar met de natuur en het leven op zich. Omdat ik geen ongrijpbaar doel na mijn overlijden nastreef maar slechts onderdeel van het volgende stadium van de cyclus wil worden, heb ik geen offers te brengen zoals wij die kennen van geloofssystemen uit het verleden en het heden.

Geen vloeiend bloed maar wel balans tussen geven en nemen

Dat wil niet zeggen dat ik nooit iets (op)offer. Ik geloof namelijk wel dat er balans hoort te zijn. Al is het werkwoord geloven hier niet helemaal op zijn plaats… Dat elke actie een reactie heeft is een feit. Als je neemt, is er iets anders dat geeft. En als daar geen balans in is, gaat het onherroepelijk ooit mis. Zo werkt het ook in magie. Maar daar hoeft geen bloed voor te vloeien.

Voor mij is het meer een het bewerkstelligen van een evenwicht in energie, zowel tastbare als ontastbare. Hoe meer ik vraag, hoe meer energie ik teruggeef. Dat gaat eigenlijk vanzelf al omdat de aard van mijn rituelen verandert met het doel dat ik nastreef. Bovendien zorg ik goed voor degenen met wie ik verbonden ben. Het is geen ‘voor wat hoort wat’ relatie. We gebruiken geen kerfstokken of scoreborden. Het is een synergie die onderhouden wordt gaandeweg het dagelijks leven en de magische praktijk. Niet dat deze twee echt gescheiden zijn. Het begint of eindigt in ieder geval nooit echt.