De basis voor een gezond leven, deel 9: hoe wil jij jouw leven leven?
Hoe wil ik mijn leven leven? Die vraag lijkt overbodig, maar als je van jongs af aan door de maatschappij verteld is hoe een goed leven eruit ziet, oftewel wat de norm daarvoor is, is de kans groot dat je geen idee meer hebt wat jij belangrijk vindt.
Zeker als jong kind heb je heel veel informatie voor vanzelfsprekend en waar aangenomen en het is moeilijk daarvan los te komen. Je hebt die waarheden van je vroege jeugd geïncorporeerd in je onderbewustzijn. Het enige dat er nog voor zorgt dat je je bewust wordt van een dergelijke belemmerende overtuiging is dat wat je denkt te willen af en toe botst met je diepste verlangens.
Wat is van jou en wat van een ander?
Je ziet iets op TV of in een tijdschrift waar je helemaal blij van wordt, maar meteen hoor je dat stemmetje in je hoofd dat je zegt dat dat zo niet hoort. Je spreekt iemand die drie jaar geleden zijn topbaan heeft opgegeven, zijn huis heeft verkocht, nu in een tiny house woont en vooral dingen creëert om de wereld een beetje mooier te maken. Je innerlijke verzekeringsadviseur vertelt je prompt dat dat gevaarlijk is; je bent toch niet de fabel van de krekel en de mier vergeten?
Elke keer als je langs die tattooshop loopt schiet dat symbool in je hoofd dat je graag op je lijf zou willen zien. Maar direct daarna schiet de gedachte “Mensen met tatoeages zijn asociaal” door je hoofd en je loopt snel door.
Vaak weet je niet eens waar zo’n gedachte vandaan komt, maar ze zitten je soms behoorlijk in de weg. Het bewust worden van het vastgeroeste gedachtengoed dat je van binnen hebt is de eerste stap in het doorbreken van dit patroon. Wanneer je keer op keer blij wordt van iets, maar jezelf in je hoofd meteen terugfluit, lijkt het erop dat je met een beperkende gedachte te maken hebt.
Ontdoe jezelf van beperkende gedachtes
Je kunt die gedachte heel bewust ontmantelen. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, bepaal jij namelijk wat er in je hoofd omgaat. Waarschijnlijk zal ik er later nog wel over schrijven, omdat je eigen gedachten beheersen zo belangrijk is voor je welzijn.
Kort gezegd kun je gedachtes waar je beperken heel bewust vervangen door gedachtes die jou dienen. Dit doe je door vriendelijk doch resoluut afscheid te nemen van de beperkende gedachte en in plaats daarvan bewust de gewenste gedachte in je hoofd te nemen. Een affirmatie, een soort van formule waarmee je je inprent wat belangrijk voor je is, is een manier om dit te doen. Het feit dat affirmaties vaak gebruikt worden in religies om hun waarheden te internaliseren laat zien dat dit werkt.
In het geval van die man met het tiny house zou je jezelf er bijvoorbeeld op kunnen wijzen dat je niet zoveel nodig hebt als je zo leeft, dat zekerheid sowieso niet bestaat en daarom iemand met een kast van een huis en een goed betaalde baan om dat huis te kunnen bekostigen feitelijk veel meer risico loopt. In het geval van het tatoeage-vooroordeel kun je eens terugdenken aan dat leuke gesprek dat je had met die vrouw met die enorme tattoo op haar arm. Wat een lief mens was dat.
Een goede bodem leggen voor hoe jij jouw leven wil leven
Door te voelen waar jij oprecht blij van wordt en te ervaren wat er ondermijnd wordt door je eigen gedachtengoed, kun je stukje bij beetje je beperkende gedachten aanpakken. Wat overblijft is dat jij kunt ervaren waar je blij van wordt zonder het bijkomende schuldgevoel. Je bent dan klaar om je leven precies zo in te richten als jij wilt. Het resultaat: een lichter en voller leven waarin jij compleet jezelf kan zijn.
Waarin jij weer kan afschudden wat niet blijkt te passen, want ook dat gebeurt. Je zult wegen inslaan waarvan je later denkt “hm, toch niet helemaal wat ik ervan hoopte.” Maar de beperkende gedachte dat je beslissingen voor de rest van je leven maakt heb jij in dat stadium gelukkig allang gedag gezegd en daardoor hoef je niet te blijven hangen in een situatie die niet past. Daarnaast weet je dan allang dat fouten maken menselijk is en dat je zo leert als mens. Je bent daardoor niet bang meer om fouten te maken en ze toe te geven.
Inzien dat je blijft leren is essentieel
Ik heb zelf door de jaren heen nogal wat omzwervingen gemaakt. Van sommigen was ik op dat moment overtuigd dat het de beste weg was. Dat klopte ook altijd, al was het maar omdat ik erachter kwam dat iets niet werkte.
Een mooi gezegde vind ik altijd: beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald. Het betekent zoveel als: je kunt beter halverwege toegeven dat iets niet de juiste keuze was, dan maar doorgaan terwijl je beter weet. Toch vinden veel mensen dat je jezelf moet verdedigen wanneer je terugkomt op een eerder besluit.
“Maar toen zei je dit en dit en dat…” zeggen ze dan.
“Ik had het blijkbaar bij het verkeerde eind.” is dan mijn antwoord, of “Ik kreeg onderweg een ander inzicht.”
Niets aan het handje. Het wordt pas lastig als je je eerdere keuzes of overtuigingen te vuur en te zwaard blijft verdedigen. Dat is namelijk niet houdbaar. Wat meer is: je hoeft jezelf helemaal niet verdedigen. Zolang jouw keuzes je gesprekspartners geen schade berokkenen ben je ze geen verklaring schuldig.
