Als je me dan toch in een spiritueel hokje zou moeten stoppen – van mij hoeft dat echt niet – dan zou animist misschien het best passende label zijn. Voor mij is alles om me heen bezield. Wat meer is, alles om me heen heeft net zoveel recht op leven als ik heb. Dat dit voor veel mensen niet vanzelfsprekend is, is wel duidelijk aan de manier waarop we als soort met de aarde omgaan.
Ik koop alleen dingen die ik echt nodig heb en dan bij voorkeur tweedehands. Alles wat ik eet, drink, gebruik… doe ik met zorgvuldigheid en eerbied voor datgene dat daarvoor het leven laat. Ik besef namelijk dat mijn voortbestaan automatisch inhoudt dat andere levensvormen het leven laten. Net zoals ik accepteer dat het kan gebeuren dat mijn bestaan ophoudt omdat een andere levensvorm doorgaat.
Dit is een besef dat nodig is om het tij van teloorgang op aarde te keren. Zolang homo sapiens zich gedraagt alsof de rest van de aarde er niet toe doet, gaat het niet goed komen. Het feit dat men nog nergens op nationaal niveau durft te suggereren dat we massaal moeten stoppen met onnodig consumeren doet me het ergste vrezen. Ik weet dat niemand dit soort uitspraken wil horen, maar het moet wel gezegd worden.
